"Afghan women excluded from public life"
امسال سومین سالی است که زنان افغان از زندگی عمومی کنار گذاشته شده و از اساسی ترین حقوق مانند حق کار و تحصیل محروم شده اند. و در افغانستان این روز تجلیل نمی شود. انشالله بم برای رهایی از این وضعیت همکاری کنه با تشکر از همه شما نجوا
This is the third year that Afghan women have been excluded from public life and denied the most fundamental rights such as the right to work and education. Hopefully, the international community will support us in liberating ourselves from this situation. Najwa
"Afghan Women Await Global Action"
تقریتا ۳ سال است که ما منتظریم تا جامعه جهانی برای ما زنان افغان راه حلی بیابد، اما هنوز هیچ پیشرفتی ندیده ایم. امیدوارم جامعه جهانی یک منطقه کوچک جغرافیایی به نام افغانستان را فراموش نکرده باشد.
It has been almost three years now that we, Afghan women, have been waiting for the international community to find a solution to the severe situation we live under, but we have yet to see any progress. I hope the international community hasn’t forgotten a small geographic region called Afghanistan
"We have been neglected and left behind"
خطاب به جامعه جهانی: دختر خود را در کفش دختران افغان تصور کنید، تصور کنید دختر یا همسرتان زندگی زنان افغان را دارد. البته! فراتر از تصور شماست. شما حتی نمی توانید به آن فکر کنید. اما چگونه می توان آن را برای زنان افغان پذیرفت و اجازه داد؟ چگونه می توان اجازه داد که بذر امید در دل دختری بی گناه بمیرد که هیچ اطلاعی از این آشفتگی مسائل سیاسی در جهان ندارد؟ می دانید، زندگی زنان در افغانستان رنگ باخته است، اکنون فقط سیاه است، سیاه تیره. نه تنها رنگ، بلکه معنی آن نیز. در مقطعی از زندگیم به سازمان ملل متحد و کاری که آنها انجام می‌دادند ایمان داشتم. اکنون به چشم خودم شاهد هستم که چگونه با اقدام عملی، وضعیت خطرناک زنان در افغانستان را نادیده می گیرند. من تعجب می کنم و به معنای واقعی کلمه وحشت می کنم که چگونه آنها می توانند اینقدر نادان باشند. در این مرحله، من دیدگاه کاملاً متفاوتی در مورد جامعه جهانی دارم و به این نتیجه رسیدم که همه چیز در آنجا فقط یک نمایش است، همه چیز دروغ است، یک نمایش بزرگ. کار برای انسانیت و برابری دروغ است. ساختن دنیا به جای بهتر دروغ است. برای من همه چیز فقط به خاطر آنها دروغ است. چرا که چگونه در این گوشه تاریک دنیا مورد غفلت قرار گرفته و جا مانده ایم. من چیزهای زیادی برای گفتن، نوشتن و به اشتراک گذاشتن دارم، اما نمی توانم. به این دلیل است که از خودم می‌پرسم انجام آن چه فایده‌ای دارد. خیلی ها این کار را کردند، چه کسی آنها را شنید؟ چه کسی به آنها اهمیت می داد؟ هیچکس. در عوض، همه در حال عادی سازی وضعیت هستند. تنها چیزی که می خواهم بگویم این است که لطفا اینقدر نادان نباشید، فقط یک بار و برای یک لحظه تصور کنید دخترتان زندگی یک دختر افغانی دارد و آن را احساس کنید، آیا اجازه می دهید؟ زهرا اکبری
Imagine your daughter in the shoes of Afghan girls. Imagine your daughter or wife living the life of Afghan women. It is beyond your imagination. You can't even begin to comprehend it. But how can this be accepted and allowed for Afghan women? How can we permit the seed of hope to die in the heart of an innocent girl who knows nothing of the chaotic political issues in the world? You see, the lives of women in Afghanistan have lost their color; they are now only black, dark black. Not just in color, but in meaning as well. At one point in my life, I believed in the United Nations and the work they were doing. Now, I witness firsthand how they disregard the dangerous situation of women in Afghanistan. I am literally horrified by how they can be so ignorant. At this point, I have a completely different perspective on the international community and have come to the conclusion that everything there is just a show. It is all a lie and delusion. Efforts for humanity and equality are false. Building a better world is just an excuse for many to hide their interests with. To me, it’s all a lie because we are neglected and left behind in this dark corner of the world. I have so much to say, write, and share, but I can't. I question the benefit of doing so. Many have tried, but who listened to them? Who cared? No one. Instead, everyone is normalizing the situation. All I want to say is, please, don’t be so ignorant. Just once, for a moment, imagine that your daughter is living the life of an Afghan girl and feel it. Would you allow it? Zahra
"I write of a weary homeland"
مینویسم از وطن خسته ام. مینویسم از وطنی که هر کی آمد برای آبادی اش وعده ها دادند اما هیچ یک به وعده خود وفا نکرد مینویسم از سرزمین که همه برای آرامش و آبادی اش فقط شعار دادند و هر گز فردی پیدا نشد که در عمل پیاده کند هر کدام به نوبه ای خود زخمی وارد کردند و پا به فرار نهادند مینویسم از درد مادری که چشم به راه فرزندش است مینویسم از زن خسته ای که در وسط زنده گی با درد و غم تنها مانده چشم به مسیری دوخته که روزی همسفرش از راه برسد مینویسم از فرزندی که دلتنگ پدرش است چشم به در دوخته تا پدرش از دروازه داخل شود مینويسم از این چشم های انتظار که هیچ وقت انتظارش به پایان نرسید مینویسم از دختران خسته ای سرزمینی که دلتنگ کتابهای خود هستند و از رفتن به مکتب محروم اند و حسرت خواندن و نوشتن به دلشان مانده مینویسم از فرزندان وطنی که تا خواستند برای آرزو های شان پرواز کنند بالهای شان چیده شد مینويسم از جوانانی که زنده گی یک عمر جوانی ازشان قرض دار است مینویسم از گل های سرزمینی که در هنگام شگفتن پژمرده شدند مینویسم از نسل که در جوانی پیر شدند مینویسم از وطن درد مند و زخمی بنام افغانستان. از جامعه جهانی میخواهم بجای این همه ابراز تاسف و شمار کردن روز های محروم بودن مکاتب دختران حداقل یکبار شعار خود را در عمل پیاده کنند سرنوشت نامعلوم دختران سرزمینم را معلوم کنند صادقانه در کنار دختران سرزمینم و برای اینکه بیشتر از این از تحصیل که حق قانونی و شرعی شان است مبارزه کنند.
I write of my exhausted homeland. I write about a country where promises were made for its prosperity, but none were kept. I write about a land where everyone spoke of peace and development, yet no one acted. Each left their mark and fled. I write about a mother waiting for her child, a weary woman left alone in the midst of life’s hardships, hoping for a companion to return. I write about a child longing for their father, watching the door, waiting for him to come home. I write about these eyes that have waited in vain, about girls who miss their books and are deprived of education, yearning to read and write. I write about children whose dreams were clipped before they could take flight, about youth whose entire lives seem borrowed, and flowers that withered in their prime. I write about a generation that aged before its time, about a wounded and suffering land called Afghanistan. I ask the international community to move beyond expressions of sympathy and counting the days of girls' educational deprivation. At the very least, act on your promises. Determine the fate of the girls in my land and stand sincerely with them, fighting to ensure their right to education is upheld.
"My frustration is more directed at the international community than at the Taliban"
نزدیک به سه سال است که ما زنان و دختران افغانستان از تمام حق و حقوق زندگی مان محروم شده ایم و به طور ناخواسته در خانه های خودمان زندانی شده ایم دختران از تحصیل محروم و کارمندان از کار شان بیکار و وضعیت اقتصادی زنان افغانستان به کلی سقوط کرده است، امروزه زنان افغانستان با انواع بدبختی رو به رو هستند مشکالت روانی امروزه دامنگیر اکثریت زنان شده است و تمام زنان و دختران افغانستان از داشتن یک زندگی که حق شان است به کلی ناامید شده اند.شکایت من منحیث یک زن که قبال انجام وظیفه میکردم بیشتر از جامعه جهانی است تا از طالبان. زیرا طالبان با افکاری که دارند ارزشی به حضور زنان در جامعه و حکومت قائل نیست. بعید نیست که اینگونه قوانین سخت گیرانه و غیر انسانی برای زنان وضع کند اما جامعه جهانی به کدام اساس هنوز ساکت است و فریاد خاموش شده ی گلوی هر زن این سرزمین را نادیده و ناشنیده میگیرد. من از جامعه جهانی خواهانم اگر واقعا به انسانیت و حقوق بشر باورمند است پس چرا برای بیرون رفت از این معضل کاری نمیکند؟
For nearly three years, women and girls in Afghanistan have been deprived of all their rights and have been involuntarily imprisoned in their own homes. Girls are denied education, workers have lost their jobs, and the economic situation for Afghan women has collapsed entirely. Today, Afghan women face various forms of suffering, and many are dealing with severe psychological distress. All Afghan women and girls have lost hope of living the life that is rightfully theirs. As a woman who used to work, my frustration is more directed at the international community than at the Taliban. The Taliban, with their views, do not value the presence of women in society or government. It is not surprising that they impose such harsh and inhumane laws on women. However, why is the international community still silent? Why does it ignore the muffled cries of women in this land? If the international community truly believes in humanity and human rights, why is it not taking action to address this crisis?
"We need the voice of the world"
من یک دختر افغان هستم می خواهم جامعه جهانی از همه زنان افغان حمایت کند ما در این شرایط خیلی ناراحتیم باید بگویم جامعه جهانی زنان افغان را تنها نگذارید، زنان آینده سازان جامعه و یک نسل هستند برای اولین بار ما می خواهیم زنان را انسان تلقی کنید و دختر و زن افغان را نابود نکنید و این اجازه را به طالبان ندهید تا دختران افغان احساس نابودی کنند. من می گویم وضعیت خوبی نداریم، می خواهیم صدای ما را بشنوی، نه فقط برای گوش دادن به نت ها، بلکه کمی از حرف ها و نیازهایمان شروع کنیم، لطفا، ما به صدای همه زنان نیاز داریم جهان، ما به صدای تمام جهان نیاز داریم.
I am an Afghan girl, and I urge the international community to support all Afghan women. We are deeply distressed by our situation. It is crucial that the international community does not abandon Afghan women. Women are the cornerstone of society and the future of any generation. For the first time, we ask that you see women as human beings and not let Afghan girls and women be destroyed. Do not permit the Taliban to make Afghan girls feel like they are being erased. Our situation is dire, and we want our voices to be heard—not just to be acknowledged, but to start addressing our needs. Please, we need the support of all women around the world. We need the global community to stand with us.
"Allow women to work, study"
پیام من به جامعه جهانی این است که باید درهای دانشگاه ها و مکاتب را به روی دختران افغانستان باز کنند. آنها باید به زنان اجازه کار، تحصیل و آزادی بدهند تا جامعه روشنی به وجود بیاید. در قرآن کریم به واجب بودن خواندن بر زن و مرد مسلمان اشاره شده است. پس چرا اجازه نمی دهند؟ چرا این همه ظلم به زنان می شود؟ آنها باید به خواسته های زنان افغانستان توجه کنند. این تروریست ها اسلام را چیز دیگری ساخته اند. اسلام اعتدال است. در اسلام ظلم و زور و زور وجود ندارد. آنها همه چیز را برای هر انسانی قبول دارند. همه را از اسلام دور می کنند. آنها از نام اسلام استفاده می کنند. شهاب
My message to the international community is that they must open the doors of universities and schools to the girls of Afghanistan. They should allow women to work, study, and have freedom so that an enlightened society can come about. In the Holy Quran, it is mentioned that reading is obligatory for Muslim men and women. So why don't they allow it? Why is there so much oppression of women? They should pay attention to the demands of the women of Afghanistan. These terrorists have made Islam something else. Islam is about moderation. There is no oppression, coercion, or force in Islam. They accept everything for every human being. They are turning everyone away from Islam. They are using the name of Islam. Shahab
"My dreams have been shattered"
چند روز بعد، زنان در سراسر جهان روز جهانی زن را در 8 مارس جشن خواهند گرفت. با این حال، در گوشه ای از جهان، زنان و دختران فراموش شده زیادی در افغانستان زندگی می کنند. نزدیک به دو سال است که ما توسط طالبان سرکوب و محدود شده‌ایم، طالبانی که مانع از زندگی آزادانه ما، دختران و زنان بی پناه در افغانستان می‌شوند. حقوق اولیه ما سلب شده است. ما از رفتن به دانشگاه و مدرسه منع شده ایم و حق کار را از ما سلب می کنند. من دختری هستم که خودکار در دست دارم، اما از آخرین باری که پا در کلاس درس گذاشتم، نزدیک به دو سال می‌گذرد. وقتی این را می نویسم، اشک روی کاغذم لکه می کند. رویاها و آرزوهای من بر باد رفته است. احساس گمراهی و ناامیدی می کنم، انگار هیچ نیستم. من از محدود شدن به زندگی زناشویی، فرزندآوری و کار خانگی امتناع می ورزم. اهداف و جاه طلبی های من خرد شده است. دنیای اطرافم تاریک و سرد است، مثل شب های بی پایان و زمستان های سخت. نمی دانم به کجا مراجعه کنم یا از چه کسی کمک بگیرم. زمانی دختری غیرقابل توقف بودم، اما اکنون احساس می کنم در دام افتاده و ساکت شده ام. اگر کسی این را می خواند، لطفاً یک بار خود را به جای ما قرار دهید! جامعه بین المللی می توانید صدای ما باشید؟ ممنون از اینکه برای خواندن این وقت گذاشتید. آزادا
Soon, women all over the world will be celebrating International Women's Day on March 8th. However, in a corner of the world, there are many forgotten women and girls living in Afghanistan. For almost two years, we have been oppressed and restricted by the Taliban, who act as barriers preventing us, the helpless girls and women in Afghanistan, from living freely. Our basic rights have been stripped away. We are forbidden from attending universities and schools, and they deny us the right to work. I am a girl with a pen in my hand, but it has been nearly two years since I last stepped foot in a classroom. As I write this, tears stain my paper. My dreams and aspirations have been shattered. I feel lost and hopeless, like I am nothing. I refuse to be confined to a life of marriage, childbearing, and domestic work. My goals and ambitions have been crushed. The world around me is dark and cold, like endless nights and harsh winters. I don't know where to turn or who to call for help. I was once an unstoppable girl, but now I feel trapped and silenced. If anyone reads this, please once put yourselves instead of us! International community can you be our voices? Thanks for taking time to read this. Azada
"Many suffer violence and discrimination"
وضعیت زنان در افغانستان پس از سقوط حکومت طالبان در سال 2021 به دلیل تغییرات سیاسی و اجتماعی بسیار پیچیده و حساس است. زنان افغانستان در طول تاریخ با چالش های زیادی روبرو بوده اند، اما از زمان سقوط رژیم طالبان در دهه گذشته، پیشرفت های قابل توجهی در زمینه حقوق زنان و برابری جنسیتی در کشور حاصل شده است. اما با بازگشت طالبان به قدرت، نگرانی ها در مورد وضعیت زنان در افغانستان افزایش یافته است. طالبان به عنوان یک گروه محافظه کار اسلامی شناخته می شود که در گذشته حقوق زنان را محدود کرده و آنها را در خانه محدود کرده است. با به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، بسیاری از زنان افغان نگران هستند که آیا حقوق و آزادی های آنها در خطر است یا خیر. بازگشت طالبان به قدرت منجر به تغییرات جدیدی در زندگی زنان افغان شده است. طالبان اعلام کرده است که به زنان اجازه تحصیل و کار در رشته های مختلف می دهد، اما همچنان محدودیت ها و نگرانی ها در مورد حقوق زنان وجود دارد. برخی گزارش ها نشان می دهد که زنان در برخی مناطق افغانستان از خشونت و تبعیض رنج برده اند و نگرانی های زیادی در مورد وضعیت آینده آنها وجود دارد. با این حال، جامعه جهانی و سازمان های حقوق بشر فعال هستند و برای حمایت از حقوق زنان در افغانستان فشار می آورند. بسیاری از کشورها و سازمان های بین المللی نیز بر این نکته تاکید دارند که حقوق زنان باید حفظ شود و زنان باید به فعالیت های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دسترسی داشته باشند. با این حال، وضعیت زنان در افغانستان همچنان با چالش‌های بسیاری همراه است و نیاز به توجه و حمایت جامعه جهانی و دولت‌ها برای حمایت از حقوق زنان در این کشور احساس میشود. ما به عنوان یک جامعه جهانی مسئولیت داریم که به حقوق زنان در افغانستان توجه کافی داشته باشیم و تلاش کنیم برابری جنسیتی و حقوق زنان در این کشور تضمین شود. زنان و دختران افغان در بدترین وضعیت روحی و روانی به سر می‌برند، همانطور که می‌دانیم تحصیل را متوقف کرده‌اند و بسیاری از آنها به دلیل بالا بردن صدایشان مورد انتقاد قرار می‌گیرند، ما از جامعه جهانی و سازمان، از سازمان ملل می‌خواهیم فشار بیاورد. که درهای مدارس و دانشگاه ها به روی دختران باز است و حقوق زنان پایمال نمی شود، زیرا می دانیم که بسیاری از زنان تنها نان آور خانواده بودند و در حال حاضر در شرایط بد اقتصادی و روحی به سر می برند.
The situation of women in Afghanistan after the fall of the Taliban government in 2021 is very complicated and sensitive due to political and social changes. Afghan women have faced many challenges throughout history, but since the fall of the Taliban regime in the last decade, significant progress has been made in women's rights and gender equality in the country. But with the return of the Taliban to power, concerns about the status of women in Afghanistan have increased. The Taliban is known as a conservative Islamic group that has restricted women's rights in the past and confined them to the home. With the Taliban seizing power, many Afghan women are worried about whether their rights and freedoms are at risk. The return of the Taliban to power has led to new changes in the lives of Afghan women. The Taliban has announced that it will allow women to study and work in various fields, but there are still some restrictions and concerns about women's rights. Some reports show that women in some areas of Afghanistan have suffered violence and discrimination and there are many concerns about their future situation. However, the international community and human rights organizations are active and press to protect women's rights in Afghanistan. Many countries and international organizations also emphasize that women's rights should be protected and women should have access to social, political and economic activities. However, the situation of women in Afghanistan still brings many challenges and there is a need for the attention and support of the international community and governments to protect women's rights in this country. As a global community, we have a responsibility to pay enough attention to women's rights in Afghanistan and try to guarantee gender equality and women's rights in this country. Afghan women and girls are in the worst mental and emotional state, as we know, they have stopped studying and many of them are criticized for raising their voices, we from the international community and the organization, we want the United Nations to exert pressure so that the doors of schools and universities are opened for girls and women's rights are not violated, as we know that many women were the sole breadwinners of a family and are currently in bad economic and mental conditions. Muqadas
"Afghan girls need help"
برای هر کسی که این پیام را می‌خواند: من نمی‌توانم کلمات دقیقی برای بیان وضعیت واقعی دختران افغان در جهان بیرون پیدا کنم. غیر قابل تصور است. دختران در افغانستان این اجازه را ندارند که برای تحصیل یا تهیه وسایل مورد نیاز خود از خانه خارج شوند. اگر می خواهند بیرون بروند باید لباسی را بپوشند که فقط چشمانشان مشخص است، باید همه این چیزها را تحمل کنند فقط به این دلیل که در افغانستان دختر هستند. آنها زندگی نمی کنند. آنها فقط زنده اند و نفس می کشند. من مطمئن هستم که همه دختران برای خودشان آرزو دارند که یک پسر به دنیا بیاورند، زیرا دختر بودن در افغانستان بسیار سخت است. دختر بودن در افغانستان مانند یک جنایت است زیرا آنها تحت فرمان پدر، برادر خود هستند اما تحت کنترل دولت نیز هستند. دختران در افغانستان حق ندارند بخندند، عشق را تجربه کنند، آنطور که می خواهند زندگی کنند، آنها آزاد نیستند، آنها مانند جنایتکاران با قوانین سخت زندگی می کنند. این روزها دختران افغان بیش از هر زمان دیگری به کمک نیاز دارند، به کسی نیاز دارند که صدای آنها باشد و به آنها کمک کند تا از این وضعیت خارج شوند و زندگی آزاد را تجربه کنند. دختران افغان بیش از هر زمان دیگری به کمک نیاز دارند، به کسی نیاز دارند که صدای آنها باشد و به آنها کمک کند تا از این وضعیت سخت خارج شوند و زندگی آزاد را تجربه کنند. لطفا امیدی برای دختران در افغانستان باشید. حسنا Open in Google Translate • Feedback People also ask
To anyone reading this message: I cannot find the exact words to express the real situation of Afghan girls, to the outside world. It is unimaginable. Girls in Afghanistan don't have the permission to go out of home for studying, or for providing the things that they need. If they want to go out, they have to wear the clothes with only their eyes are visible, They endure all these things only because they are girls in Afghanistan. They are not living; they are only alive and breathing. I'm sure that all the girls wish for themselves to birth a boy because being a girl in Afghanistan is so hard. Being a girl in Afghanistan is like a crime because they are under the order of their father, brother but they are under the control of the government, too. Girls in Afghanistan don't have the right to laugh, to experience love, to live the way that they want, they are not free, they are living like criminals with a lot of hard rules. More than ever, nowadays Afghan girls need help, they need somebody to be their voice, and help them to get out of this situation, and experience a free life. More than ever, Afghan girls need help, they need somebody to be their voice, and help them to get out of this hard situation, and experience a free life. Please be a hope for girls in Afghanistan. Hosna
"Afghan girls fight for their rights"
من این پیام را می نویسم، با این امید که سخنانم در پلتفرم شما به اشتراک گذاشته شود. من خواهشمندم پیام من را با نام مستعار منتشر کنید، زیرا به دلیل ماهیت حساس موضوعاتی که به آن خواهم پرداخت، میخواهم از هویت خود محافظت کنم. من می خواهم واقعیت سختی را که دختران افغان با آن روبرو هستند، به ویژه در مورد دسترسی آنها به آموزش، روشن کنم. در طول سه سال گذشته، بسیاری از دختران افغان از رفتن به مکتب، کالج، دانشگاه و کسب شغل معنی دار منع شده اند. این محرومیت از آموزش و فرصت ها تأثیر عمیقی بر زندگی ما داشته است، پتانسیل ما را محدود کرده و توانایی ما را برای کمک به جامعه مختل می کند. در این روز مهم، من میخواهم بر انعطاف‌پذیری، قدرت و اراده دختران افغان که همچنان به هنجارهای اجتماعی سرپیچی میکنند و برای حقوق خود مبارزه میکنند، تاکید کنم. ما مشتاق آموزش، دانش، و فرصتی برای شکل دادن به سرنوشت خود هستیم. ما استعداد، خلاقیت و جاه‌طلبی عظیمی داریم که نباید آنها را ساکت کرد یا نادیده گرفت. من از شما می خواهم که آگاهی را در مورد چالش هایی که دختران افغان در دسترسی به آموزش با آن روبرو هستند، افزایش دهید. با انجام این کار، می توانید به تقویت صدای ما و حمایت از تغییر کمک کنید. بسیار مهم است که ما با هم کار کنیم تا موانعی را که مانع از تحقق کامل پتانسیل دختران افغان می شود، از بین ببریم. تحصیل یک امتیاز نیست. این یک حق اساسی بشری است که باید برای هر دختر، صرف نظر از پیشینه یا شرایط او قابل دسترسی باشد. من از شما می خواهم که کاتالیزوری برای تغییرات مثبت باشید. از سکوی خود برای روشن کردن مبارزات و آرزوهای دختران افغان استفاده کنید. گفتگو را تشویق کنید، درک را تقویت کنید، و الهام بخش عمل کنید. بیایید با هم برای ایجاد فضاهای امن و فراگیر تلاش کنیم تا دختران افغان بتوانند در آن شکوفا شوند، بیاموزند و به بهبود جامعه ما کمک کنند. از اینکه پیام من را در نظر گرفتید و بستری برای شنیده شدن صدای ما فراهم کردید سپاسگزارم. من اطمینان دارم که به درخواست من برای ناشناس ماندن احترام می گذارید و با دقت به سخنان من رسیدگی می کنید. با به اشتراک گذاشتن داستان من، شما به ایجاد دنیایی فراگیرتر و برابرتر برای دختران افغان کمک می کنید.
I write this message, with the hope that my words will be shared on your platform. I kindly request that you publish my message under a pseudonym, as I want to protect my identity due to the sensitive nature of the issues I will address. I want to shed light on the harsh reality faced by Afghan girls, particularly regarding their access to education. Over the past three years, many Afghan girls have been banned from attending school, college, university, and securing meaningful employment. This denial of education and opportunities has had a profound impact on our lives, limiting our potential and hindering our ability to contribute to society. On this significant day, I want to emphasize the resilience, strength, and determination of Afghan girls who continue to defy societal norms and fight for their rights. We yearn for education, knowledge, and the chance to shape our own destinies. We possess immense talent, creativity, and ambition, which should not be silenced or disregarded. I urge you to raise awareness about the challenges Afghan girls face in accessing education. By doing so, you can help amplify our voices and advocate for change. It is crucial that we work together to break down the barriers that prevent Afghan girls from realizing their full potential. Education is not a privilege; it is a fundamental human right that should be accessible to every girl, regardless of her background or circumstances. I call upon you to be a catalyst for positive change. Use your platform to shed light on the struggles and aspirations of Afghan girls. Encourage dialogue, foster understanding, and inspire action. Together, let us strive to create safe and inclusive spaces where Afghan girls can thrive, learn, and contribute to the betterment of our society. Thank you for considering my message and for providing a platform for our voices to be heard. I trust that you will respect my request for anonymity and handle my words with care. By sharing my story, you are helping to create a more inclusive and equitable world for Afghan girls. Sara
"We just want our human rights"
زن که یک انسان فرشته صفت است باید همیشه ارزش برایش داده شود نه تنها در یک روز خاص ،بلکه همیشه و همه جا. در بیشتر و همه نقاط جهان زن ها از ارزش خاصی برخوردارند و در این روز بیشتر از همه .اما زنان افغان که در داخل با حاکمیت دوبارهی طالبان به عنوان انسان شناخته نمیشود چطورخانوادههای افغانستان در قرن بیستویک، مخصوصاً ممکن است که اهمیت و ارزش داده شوند . این زنان نیز همواره در فقر اجتماعی و فرهنگی مانده و فرصتی برای پیشرفت نداشتهاند. به دلیل بیسوادی، بسیاری از زنان هیچکدام از حقوق خود آگاهی نداشته و از بسیاری حقوق انسانی و اجتماعی خویش محروم بودهاند. ۸ مارچ برای ما دختران افغان نا مبارک بوده و است. ما زنان افغان از ابتداییترین حقوق انسانی محرومیم،تجلیل از روز زن نمیخواهیم ، حقوق بیشتر از مردان نمیخواهیم ، آزادی بیشتری نمیخواهیم فقط و فقط حقوق انسانی خود را خواهانیم.
A woman, who is an angelic being, should always be valued, not only on a special day, but always and everywhere. In most parts of the world, women are valued, especially on this day. But how can Afghan women, who are not recognized as human beings within their families in Afghanistan in the 21st century, especially under the renewed Taliban rule, be valued? These women have also always remained in social and cultural poverty and have not had the opportunity to progress. Due to illiteracy, many women are not aware of any of their rights and have been deprived of many of their human and social rights. March 8th has been and is a bad day for us Afghan girls. We Afghan women are deprived of the most basic human rights. We do not want to celebrate Women's Day, we do not want more rights than men, we do not want more freedom, we just want our human rights. Afghan Girl
"We refuse to be erased"
جامعه جهانی عزیز، با دلی سنگین و دستان لرزان، من به عنوان یک دختر افغان به سوی شما دراز می‌کنم تا مصیبت جانکاه خواهران و مادرانم را امروز در افغانستان روشن کنم. تجدید حیات اخیر طالبان بر آسمان زمانی امیدوارکننده ما سایه افکنده است و ما را در ورطه یأس فرو می برد، حقوق، آزادی ها و هر ظاهری از آینده را از ما سلب می کند. ما سالها به شعله سوسوزن آموزش و پرورش چنگ زدیم و جسارت رهایی از زنجیر جهل و ظلم را داشتیم. اما اکنون که صدای گام های سنگین طالبان در راهروهای مکاتب ما طنین انداز می شود و نور دانش را خاموش می کند، رویاهای ما خاکستر می شوند و ما را رها می کنند که با درماندگی نظاره گر باشیم که امیدهایمان در برابر چشمانمان فرو می ریزد. شبح ازدواج اجباری مانند ابری تاریک بر سر ما می نشیند و آرزوهای ما را خفه می کند و استقلال ما را در هم می شکند. ما مانند گاو در بازار معامله می‌شویم، ارزش ما با جهیزیه و اتحاد سنجیده میشود، صدایمان با هوس‌های ظالمانه سنت و مردسالاری خاموش میشود. پشت درهای بسته، وحشت‌های خشونت خانگی را تحمل می‌کنیم، در یک کابوس بی‌پایان گرفتار شده‌ایم که هیچ راه فراری در آن دیده نمیشود. تفسیر پیچ خورده طالبان از شریعت، رنج ما را تحریم می کند و چشمان خود را بر کبودی هایی که بدن ما را لکه دار می کند و اشکی که روح ما را لکه دار می کند، می بندد. ما مجبور به عقب نشینی در سایه ها، پوشیده از حجاب و محصور در دیوارهای خانه هایمان هستیم، رویاها و جاه طلبی هایمان در چنگال خفقان افراط گرایی خفه شده اند. در این تاریکی، ما نامرئی می شویم، در حالی که جهان نگاهش را از رنج ما برمی گرداند و به فریاد کمک ما بی تفاوت است، فراموش می شویم. اما ما از سکوت خودداری می کنیم. ما از پاک شدن خودداری می کنیم. ما حاضر نیستیم صدایمان را غرش کر کننده ظلم و ستم خاموش کند. ما دختران مقاومت، خواهران نیرو هستیم و بدون مبارزه تسلیم نمی شویم. ما از شما جامعه جهانی تقاضا داریم که به خواهش ناامیدانه ما توجه کنید و در همبستگی در کنار ما بایستید و برای حفاظت از حقوق و کرامت دختران و زنان افغان اقدام قاطعانه انجام دهید. ما به تنهایی نمی توانیم این کابوس را تحمل کنیم. ما به حمایت، حمایت شما و تعهد تزلزل ناپذیر شما به عدالت و برابری نیاز داریم. لطفا در تاریک ترین ساعت ما را رها نکنید. از شما می خواهیم که صدای ما باشید، چراغ امید ما، نجات ما باشید. با دستانی لرزان و دلهای امیدوار
Dear International Community, with a heavy heart and trembling hands, I reach out to you as an Afghan girl, desperate to illuminate the harrowing plight of my sisters and mothers in Afghanistan today. The recent resurgence of the Taliban has cast a shadow over our once hopeful skies, plunging us into an abyss of despair, stripping away our rights, freedoms, and any semblance of a future. For years, we clung to the flickering flame of education, daring to dream of breaking free from the chains of ignorance and oppression. But now, as the Taliban's heavy footsteps echo through the corridors of our schools, extinguishing the light of knowledge, our dreams are reduced to ashes, leaving us to watch helplessly as our hopes crumble before our eyes. The specter of forced marriage looms over us like a dark cloud, suffocating our aspirations and shattering our autonomy. We are traded like cattle in a marketplace, our worth measured in dowries and alliances, our voices silenced by the cruel whims of tradition and patriarchy. Behind closed doors, we endure the horrors of domestic violence, trapped in a never-ending nightmare with no escape in sight. The Taliban's twisted interpretation of Sharia law sanctions our suffering, turning a blind eye to the bruises that stain our bodies and the tears that stain our souls. We are forced to retreat into the shadows, shrouded in veils and confined within the walls of our homes, our dreams and ambitions suffocated by the suffocating grip of extremism. In this darkness, we become invisible, forgotten by the world as it turns its gaze away from our suffering, indifferent to our cries for help. But we refuse to be silenced. We refuse to be erased. We refuse to let our voices be drowned out by the deafening roar of oppression. We are daughters of resilience, sisters of strength, and we will not yield without a fight. We implore you, the international community, to heed our desperate plea, to stand with us in solidarity, and to take decisive action to protect the rights and dignity of Afghan girls and women. We cannot endure this nightmare alone. We need your support, your advocacy, and your unwavering commitment to justice and equality. Please, do not forsake us in our darkest hour. We beseech you to be our voice, our beacon of hope, our salvation. With trembling hands and hopeful hearts
"Forgotten women of Afghanistan"
ما دختران افغان نمی توانیم از اولین حق هر انسانی که حق کار و تحصیل است برخوردار شویم. ما هر روز با یک چالش جدید روبرو هستیم و همه اینها یک بحران بزرگ است که همه ما واقعاً تحت تأثیر آن هستیم. در چند ماه گذشته محدودیت های زیادی برای دختران افغان اعمال شده است تا جایی که ما مانند زندانیان در خانه های خود زندگی می کنیم و حق بیرون رفتن را نداریم. این آرزوی هر فردی است که در زندگی خود پیشرفت کند، اما دختران افغان نمی توانند. من به عنوان یک دختر افغان که در افغانستان زندگی می کنم بسیار ناراحت هستم زیرا آرزوهای زیادی برای خودم دارم اما با این شرایط فکر نمی کنم بتوانم به هیچ کدام از آنها برسم. بنابراین، درخواست من از جامعه جهانی این است که در کنار دختران افغان بایستم. کشورها در رفع این محدودیت ها مشارکت داشته اند، اما تغییری در شرایط زندگی زنان و دختران ایجاد نشده است. و به خصوص، لطفا تمرکز خود را روی دختران افغان از دست ندهید و به صدای زنان فراموش شده افغانستان گوش فرا دهید.
We Afghan girls cannot enjoy the first right of every human being, which is the right to work and education. We face a new challenge every day, and all of this is a big crisis that we are all really affected by. In the past few months, many restrictions have been imposed on Afghan girls, to the extent that we live in our homes like prisoners and do not have the right to go outside. It is the desire of every person to progress in their life, but Afghan girls cannot. I, as an Afghan girl living in Afghanistan, am very sad because I have many dreams for myself, but with these conditions, I don't think I will be able to achieve any of them. Therefore, my request from the international community is to stand with Afghan girls. Countries have participated in lifting these restrictions, but there has been no change in the living conditions for women and girls. And especially, please do not lose your focus on Afghan girls and listen to the voices of the forgotten women of Afghanistan.
"Severely limiting my opportunities"
بزرگترین نگرانی من از دست دادن حقوق و آزادی هایم است، به ویژه محدودیت های تحصیل، اشتغال و آزادی رفت و آمد. این بدان معنی است که من برای دسترسی به تحصیلات، دنبال کردن مشاغل و حتی ترک خانه بدون همراهی مرد تلاش می کنم، که به شدت فرصت ها و خودمختاری من را محدود می کند. حمایت بین المللی، حمایت از حقوق زنان و برنامه های توانمندسازی برای رفع این وضعیت و ایجاد آینده ای روشن تر بسیار مهم است.
My biggest concerns are the loss of my rights and freedoms, particularly the restrictions on education, employment, and freedom of movement. This means I struggle to access education, pursue careers, and even leave home without male accompaniment, severely limiting my opportunities and autonomy. International support, advocacy for women's rights, and empowerment programs are crucial to fixing this situation and creating a brighter future. Hadia Maqsudi
"Save Afghanistan from ignorance"
جامعه جهانی باید به دختران افغان کمک کند شما بهتر میفهمید و از شرایط آگاه هستید اگر همکاری صورت نگیرد این نسل جاهل میماند طالبان نمیخواهند زن نقش داشته باشد در جامعه حتی حق تعلیم را از آنها گرفتند ولی نباید اجازه داده شود باید تمام زنان افغان متحد شوند و خود را نجات دهند اگر همه سکوت کند ما شاهد تمام نسل های افغان میباشیم که در جهالت بدنیا آمده در جهالت وفات میکنند این حق مسلم ما است ما باید تحصیل خود را ادامه دهیم ما باید کشور خود را از این بحران نجات دهیم اگر این سال نیز مانند سه سال قبل اجازه رفتن به مکتب را برای ما ندهند ما مجبوریم صدا بلند کنیم وقتی صدا بلند کردیم نیز ما را خفه میکنند شاهد بودیم چگونه با زنان رفتار میکردند جامعه جهانی مکلف است که برای دختران افغان کمک کند طالبان میگویند ما مسلمانیم ولی من در جای اسالم و قرآن ندیده ام که نوشته باشد دختر حق تعلیم ندارد این پیام من است شما تمام زنان و مردان دلیر افغان همه ما شاهد این وضعیت هستیم شاهد هستیم حق دخترتان ما حق همسرتان شما چگونه پایمال میشود بیاید دست به دست داده کشور را از این بحران نجات دهیم افغانستان را از جهالت فقر نجات دهیم ما آینده سازان این کشور هستیم منتظر کمک نباشید خودتان دست به دست داده کشور تان را بسازید! با احترام
The international community must help Afghan girls. You understand better and are aware of the situation. If there is no cooperation, this generation will remain ignorant. The Taliban does not want women to have a role in society. They have even taken away their right to education. But this must not be allowed to happen. All Afghan women must unite and save themselves. If everyone remains silent, we will witness all generations of Afghans being born in ignorance and dying in ignorance. This is our right. We must continue our education. We must save our country from this crisis. If we are not allowed to go to school this year, as we have not been allowed to for the past three years, we will be forced to raise our voices. When we raise our voices, they will silence us. We have seen how they treat women. The international community is obliged to help Afghan girls. The Taliban say they are Muslims, but I have not seen it written anywhere in Islam or the Quran that girls do not have the right to education. This is my message to you. All you brave Afghan women and men, we are all witnessing this situation. We are witnessing how your daughter's rights, your wife's rights, are being trampled on. Come, let us join hands and save our country from this crisis. Let us save Afghanistan from ignorance and poverty. We are the future builders of this country. Don't wait for help, join hands and build your own country! Sapida
"Stand with us and support in our struggle"
افغانستان به ویژه پس از تسلط طالبان در آگوست 2021 با یک بحران انسانی، حقوق بشری و امنیتی مواجه است و حقوق و آزادی های زنان و دختران توسط طالبان به شدت محدود و نقض شده است و آنها قوانین و مجازات های سختی را برای آنها وضع کرده اند. بر اساس نتایج جستجوی وب از ابزار دستیار، برخی از مشکلات اصلی زنان و دختران در افغانستان عبارتند از: • عدم دسترسی به آموزش، کار، مراقبت های صحی و زندگی عمومی • افزایش خطر خشونت، سوء استفاده، ازدواج اجباری، و استثمار جنسی • کاهش مشارکت و نمایندگی در فرآیندهای تصمیم گیری و صلح این مسائل نه تنها بر زندگی و حیثیت زنان و دختران تأثیر می گذارد، بلکه توسعه و ثبات کشور و منطقه را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. زنان و دختران نیمی از جمعیت را تشکیل می‌دهند و توانایی مشارکت در پیشرفت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی افغانستان را دارند. با این حال، طالبان که به حقوق بشر و تعهدات بین‌المللی خود احترام نمی‌گذارند، از حقوق و فرصت‌های اولیه خود محروم هستند. با وجود این چالش ها، زنان و دختران در افغانستان امید و تلاش خود را برای حقوق و آزادی های خود از دست نداده اند. آنها صدای خود را بلند کرده اند و برای مطالبه حقوق خود و حفظ دستاوردهای خود اقدام کرده اند. آنها اعتراضات، کمپین ها، شبکه ها و ابتکاراتی را برای حمایت از یکدیگر و دفاع از اهداف خود سازماندهی کرده اند. آنها در برابر ناملایمات و ظلم ها شجاعت، مقاومت و رهبری از خود نشان داده اند. در این روز زن، میخواهم همبستگی و قدردانی خود را به تمام زنان و دخترانی که در افغانستان برای حقوق و کرامت خود می‌جنگند، ابراز کنم. من همچنین می خواهم از شما و جامعه جهانی درخواست کنم که در کنار ما بایستند و از ما در مبارزه ما حمایت کنند. ما به کمک و همکاری شما نیاز داریم تا: • افزایش کمک های بشردوستانه و حمایت از زنان و دختران در افغانستان • مشارکت در گفتگو و دیپلماسی با طالبان و ترغیب آنها به احترام و حمایت از حقوق و آزادی های زنان و دختران • حمایت از جامعه مدنی و زنان سازمان ها و فعالان حقوق در افغانستان • ترویج صلح و ثبات در افغانستان و منطقه زنان و دختران در افغانستان سزاوار آینده بهتری هستند که در آن بتوانند در صلح، امنیت و کرامت زندگی کنند و از حقوق و آزادی های خود بهره مند شوند. ما با هم می توانیم این امکان را فراهم کنیم. از توجه و حمایت شما سپاسگزاریم. س قومی
Afghanistan is facing a humanitarian, human rights, and security crisis, especially after the Taliban takeover in August 2021. The rights and freedoms of women and girls have been severely restricted and violated by the Taliban, who have imposed harsh rules and punishments on them. According to the web search results from the assistant's tool, some of the main issues facing women and girls in Afghanistan are: • Lack of access to education, work, health care, and public life • Increased risk of violence, abuse, forced marriage, and sexual exploitation • Reduced participation and representation in decision-making and peace processes These issues are not only affecting the lives and dignity of women and girls, but also the development and stability of the country and the region. Women and girls are half of the population and have the potential to contribute to the social, economic, and political progress of Afghanistan. However, they are denied their basic rights and opportunities by the Taliban, who do not respect their human rights and international obligations. Despite these challenges, women and girls in Afghanistan have not given up their hope and struggle for their rights and freedoms. They have been raising their voices and taking action to demand their rights and protect their achievements. They have been organizing protests, campaigns, networks, and initiatives to support each other and advocate for their causes. They have been showing courage, resilience, and leadership in the face of adversity and oppression. On this Women's Day, I want to express my solidarity and appreciation to all the women and girls in Afghanistan who are fighting for their rights and dignity. I also want to appeal to you and the international community to stand with us and support us in our struggle. We need your help and cooperation to: • Increase humanitarian assistance and protection for women and girls in Afghanistan • Engage in dialogue and diplomacy with the Taliban and urge them to respect and uphold the rights and freedoms of women and girls • Support civil society and women's rights organizations and activists in Afghanistan • Promote peace and stability in Afghanistan and the region Women and girls in Afghanistan deserve a better future, where they can live in peace, security, and dignity, and enjoy their rights and freedoms. Together, we can make this possible. Thank you for your attention and support. S Qaumi
"We cannot stand idly by"
جامعه جهانی عزیز، با قلبی سنگین و دستان لرزان، من به عنوان یک دختر افغان به سوی شما دراز می‌کنم تا مصیبت دردناک امروز خواهران و مادرانم در افغانستان را روشن کنم. تجدید حیات اخیر طالبان بر آسمان های زمانی امیدوار کننده ما سایه افکنده است، ما را در ورطه ناامیدی فرو می برد، حقوق، آزادی ها و هر ظاهری از آینده را از ما سلب می کند. ما سالها به شعله سوسوزن آموزش و پرورش چنگ زدیم و جسارت رهایی از زنجیر جهل و ظلم را داشتیم. اما اکنون که صدای گام های سنگین طالبان در دالان های مکاتب ما طنین انداز می شود و نور دانش را خاموش می کند، رویاهای ما خاکستر می شوند و ما را رها می کنند تا با درماندگی نظاره گر باشیم که امیدهایمان در برابر چشمانمان فرو می ریزد. شبح ازدواج اجباری مانند ابری تاریک بر سر ما می نشیند و آرزوهای ما را خفه می کند و استقلال ما را در هم می شکند. ما مانند گاو در بازار معامله می شویم، ارزش ما با جهیزیه و اتحاد سنجیده می شود، صدای ما با هوس های ظالمانه سنت و مردسالاری خاموش می شود. پشت درهای بسته، وحشت‌های خشونت خانگی را تحمل می‌کنیم، در یک کابوس بی‌پایان گرفتار شده‌ایم که هیچ راه فراری در آن دیده نمیشود. تفسیر پیچ خورده طالبان از قوانین شریعت، رنج ما را تحریم می کند و چشم خود را بر کبودی هایی که بدن ما را لکه دار می کند و اشکی که روح ما را لکه دار می کند، می بندد. ما مجبور به عقب نشینی در سایه ها، پوشیده از حجاب و محصور در دیوارهای خانه هایمان هستیم، رویاها و جاه طلبی هایمان در چنگال خفقان افراط گرایی خفه شده اند. در این تاریکی، ما نامرئی می شویم، در حالی که جهان نگاهش را از رنج ما برمی گرداند و به فریاد کمک ما بی تفاوت است، فراموش می شویم. اما ما از سکوت خودداری می کنیم. ما از پاک شدن خودداری می کنیم. ما حاضر نیستیم صدایمان را غرش کر کننده ظلم و ستم خاموش کند. ما دختران مقاومت، خواهران نیرو هستیم و بدون مبارزه تسلیم نمی شویم. ما از شما جامعه جهانی تقاضا داریم که به خواهش ناامیدانه ما توجه کنید و در همبستگی در کنار ما بایستید و برای حفاظت از حقوق و کرامت دختران و زنان افغان اقدام قاطعانه انجام دهید. ما به تنهایی نمی توانیم این کابوس را تحمل کنیم. ما به حمایت شما، حمایت شما و تعهد تزلزل ناپذیر شما به عدالت و برابری نیاز داریم. لطفا در تاریک ترین ساعت ما را رها نکنید. از شما می خواهیم که صدای ما باشید، چراغ امید ما، نجات ما باشید. با دستانی لرزان و دلهای امیدوار دوروتیا
Urgent Appeal: Dear esteemed members of the international community, I am writing to you today under the pseudonym Sofia, deeply concerned about the current situation of women's rights in Afghanistan, particularly regarding education. As the world watches, the gains made by Afghan women over the past two decades in accessing education are at risk of being erased, plunging them back into a state of oppression and marginalization. For years, Afghan women have fought tirelessly for their rights, often against great odds. They have bravely stepped into roles as educators, healthcare providers, entrepreneurs, and political leaders, contributing to the development and progress of their nation. Yet, with the recent shift in power dynamics, their hard-won freedoms are under threat like never before. Under Taliban rule, women and girls are facing unimaginable hardships, especially concerning education. Reports of schools being closed to girls, restrictions on female teachers, and the denial of opportunities for higher education are emerging at an alarming rate. The progress made towards gender equality in education is being dismantled, and Afghan women are once again being denied their fundamental right to learn. We cannot stand idly by while the rights and dignity of half of Afghanistan's population are trampled upon, particularly their right to education. The international community must come together with urgency and determination to protect and uphold this essential aspect of women's rights. We must hold the new authorities in Afghanistan accountable for their actions and ensure that women's access to education is not sacrificed in the name of political expediency. There are several immediate steps that must be taken to support Afghan women in this critical time, with a specific emphasis on education: Urgent Support for Educational Infrastructure: We must ensure that schools remain open to all students, regardless of gender, and that adequate resources are provided to support their continued operation. This includes repairing and rebuilding schools damaged during conflict and providing essential supplies and materials. Protection for Female Students and Teachers: Efforts must be made to ensure the safety and security of female students, teachers, and educational staff. This includes implementing measures to prevent harassment, intimidation, and violence against them both inside and outside the classroom. Expansion of Access to Higher Education: We must work to expand access to higher education for Afghan women, including scholarships, vocational training programs, and other opportunities for skill development. This will empower them to pursue their dreams and contribute to the rebuilding of their country. Advocacy for Gender-Inclusive Curricula: We must advocate for gender-inclusive curricula that promote equality, tolerance, and respect for diversity. Education is not only about acquiring knowledge but also about fostering understanding and empathy towards others, regardless of gender. International Collaboration and Solidarity: We must collaborate across borders and sectors to support Afghan women's access to education. This includes partnerships between governments, non-governmental organizations, educational institutions, and international agencies to provide financial, technical, and moral support. In closing, I urge each and every one of you to prioritize the protection and promotion of education for Afghan women during this critical moment. Education is not only a fundamental human right but also a powerful tool for empowerment and social change. Together, let us work tirelessly to safeguard the gains made by Afghan women in accessing education and to build a brighter, more equitable future for all. Sofia
"I wish we were at least safe "
اولاً وضعیت زنان افغانستان در چند سال گذشته رو به بهبود بوده است. اما الان مشکلات و نگرانی های ز یادی داریم. اکنون دختران افغان از ابتدایی ترین حقوق خود محروم هستند. ما خانم هایی که تحصیل کرده بودیم و وظیفه داشتیم الان در خانه بیکاریم، این بدترین دردی است که تا به حال تجربه کرده ام. این وضعیت باعث شده است که ما زنان افغان در وضعیت اقتصادی بسیار بدی قرار بگیریم. با تمام مشکلاتی که داریم، ای کاش حداقل در امان بودیم
First of all, the situation of Afghan women has been improving over the past few years. But now we have a lot of problems and concerns. Now Afghan girls are deprived of their most basic rights. We women who were educated and had a duty are now unemployed at home, this is the worst pain I have ever experienced. This situation has made us Afghan women in a very bad economic situation. With all the problems we have, I wish we were at least safe
"Restrictions are overwhelming"
یکی از بزرگترین دغدغه های من تداوم و ثبات این وضعیت است. الان سه سال از آن زمان می گذرد، اما برای ما، انگار سن ها گذشته است و کسی صدایش را بلند نمی کند. محدودیت ها بسیار زیاد است و همه غیر قابل تحمل به نظر می رسند. حضور نداشتن در هیچ مرکز آموزشی و عدم امکان بیرون رفتن بدترین نوع محدودیت است. هیچ فرقی بین زنان افغان و زندانیان وجود ندارد و چیزی که می تواند زنان افغان را از این مصیبت نجات دهد، نابودی طالبان است.
One of my biggest concerns is the continuation and stability of this situation. It has been three years now, but for us, it feels like ages have passed with no one raising their voice. The restrictions are overwhelming, and all seem unbearable. Not being allowed in any educational center and not being able to go outside is the worst kind of limitation. there is no distinction between Afghan women and prisoners and the thing that can save Afghan women from this plight is the destruction of the Taliban
"Darkness of Literacy"
دختران افغان نیم نگاهی به آموزش می خواهند نه تاریکی بی سوادی.
Afghan girls want the glimpse of education not the darkness of illiteracy.